Christien Dutoit

Christien kwam voor het eerst in contact met keramiek tijdens haar studies aan het Sint-Lucasinstituut te Gent.
Het was liefde op het eerste gezicht: met klei kan je immers de meest
‘Ónmogelijke’ vormen toveren.
Zij verbeeldt de mensen rondom haar. Het zijn verstilde figuren uit gebakken klei of van brons. Deze figuren getuigen van innerlijke bekommernissen en
vreugden.
Daarin steekt voor een groot deel het plezier van het bewerken van de zachte plooibare materie met de vingers.
Het aanvoelen van die soepele klei is al een inspiratiebron op zich.
Het is ‘scheppen ‘waarbij de kunstenares de klei haar werk laat doen: plooien, draperen, rollen, stapelen en insnijden.

“Meestal wordt ik geïnspireerd bij het zien van een houding of gebaar die mij aanspreekt omdat ze een gemoedsgesteldheid uitdrukken die in mijzelf ook aanwezig is…”

“Soms maak ik gebruik van vervorming of gooi ik de normale verhouding dooreen om nog beter uitdrukking te kunnen geven aan wat ik voelde bij het
aanzetten van het werk …”