Theo den Boon

Wie een compositie van Theo den Boon ziet, weet dat er geen vast omlijnd plan aan ten grondslag ligt. Deze schilderijen kunnen de schilder nooit helder voor de geest hebben gestaan. Het is als met de dichter die blanco op een maagdelijk vel papier staart en de zinnen laat opwellen. Deze doeken moeten ontstaan tijdens het werken.
En dan maar hopen op goddelijke inspiratie, de innerlijke vonk, noem het desnoods hemelse genade. Een ding is duidelijk: de intuïtie werkt bij deze schilder!.

Nou kun je wel geheel volgens ingevingen werken maar dan ontstaat ongeveer wat de surrealist Andre Breton bedoelde met het “automatisch schrift”.
Je drukt je uit via een integer automatisme. Een uitdrukkingswijze waarbij de rede wordt uitgeschakeld en er dus geen enkele esthetische of morele vooringenomenheid is. Een handschrift dat verrassend spontaan oogt maar gebalanceerd is in tint en vorm. En juist het afwegen van een compositie is nodig, wil je tot zulke oogstrelende schilderijen komen als Den Boon maakt. Het vergt tijdens het schilderen een constant wegen en overwegen. Hou de energie in toom maar durf op het juiste moment toe te slaan.

De in 1941 in Gouda geboren Theo den Boon heeft vanaf 1968 elk jaar wel enkele tentoonstellingen door heel Nederland gehad. Ook exposities in Frankrijk, Duitsland, Belgie en op Amerikaanse beurzen was zijn werk te bewonderen. Hij was zeer productief, heeft naast zijn vrije werk ook opdrachten voor scholen en bedrijven uitgevoerd en was zeer begaan met zijn werk.